Τα χρώματα, οι σκιές είναι πιο φωτεινά, το δέρμα πιο ομοιογενές, οι μύτες μικρότερες και τα μάτια πιο ανοιχτά. Συγκρίνοντας όμως τον εαυτό μας με μια ωραιοποιημένη βερσιόν των άλλων ή ακόμη και με τις φιλτραρισμένες εκδοχές μας είναι ένα χαμένο παιχνίδι, επιβλαβές στην αυτοαντίληψη μας. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχει μία αύξηση στην σωματική δυσμορφική διαταραχή (δυσμορφοφοβία), μια διανοητική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την έμμονη ιδέα ότι κάτι επάνω μας είναι λάθος με αποτέλεσμα οι πλαστικοί χειρουργοί σε όλο τον κόσμο να καταγράφουν μία αύξηση των ασθενών που τους ζητάνε να επέμβουν ώστε να μοιάζουν με τον φιλτραρισμένο εαυτό που προβάλλουν στα social media.

Η μόνιμη διαδικτυακή επίθεση ευτυχίας υποσυνείδητα ή και όχι, δημιουργεί νέα ψηφιακά στάνταρ ευτυχίας, ομορφιάς, στυλ και ευφυΐας με τα οποία έχουμε να ζήσουμε. Όμως τι αποδείξεις έχουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν καλύτερες ζωές από τις δικές μας; Οι celebrities και τα μοντέλα έχουν ομάδες ανθρώπων για να πετύχουν την εικόνα που προωθούν και δεν γνωρίζουμε τίποτα από την πραγματική τους ζωή. Το ίδιο αποτέλεσμα δημιουργείται και με καθημερινούς ανθρώπους στα social media: μήπως προωθούν τις καλύτερες φωτογραφίες τους; Ξέρουμε το πριν, το μετά, το χρόνο που ξόδεψαν και πόσες πέταξαν, τα φίλτρα που χρησιμοποίησαν;

Η ζωή online -διαφημισμένη- εξιδανικευμένη-βελτιωμένη φαίνεται εύκολη: έχεις λεφτά, ομορφιά, νεότητα και εξουσία και αυτά, θεωρητικά, σου λύνουν τα προβλήματα. Όμως γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας ότι μπορεί να λύνουν μερικά αλλά για να είμαστε επιτυχημένοι στην πραγματική ζωή χρειάζεται να είμαστε αληθινοί. Να ζούμε συμφώνα με τις αξίες και τις αρχές μας, συμφώνα με τους αυθεντικούς εαυτούς μας. Γιατί σε τελική ανάλυση, ο ουρανός είναι αρκετά μπλε, το ηλιοβασίλεμα αρκετά κόκκινο, εμείς αρκετά όμορφοι/ες και είναι προνόμιο να